تهران و گرگ
ببین منو؟ من اومدم تک وتنها این بالای شهر...
جایی که من نشستم ، برای اولین بار تو منو آوردی اینجا
والا من کجا و این شهر کجا ؟
جات خالی نیست همه هستن .
پاکت سیگارم .... قرص هایم ..
اشک و آه و بغض
که همه اینا بعد از با تو بودن نصیبم شد .
یه نسیم خنک داره میوزه توی شهر غربت و بی در وپیکر تهرون ...
حالا دارم این جا، مینویسم فقط برای رهایی خودم از اشتباهاتم
که تو باعث همه اشتباهاتم شدی
نمیدونم شایدم تقصیر دلم بود که یهو عاشق شد
عاشق تو نه عاشق حرفای قشنگ تو...
همین الان یاد شعر رفیقم توی مدرسه افتادم
که توی صفحه اول کتابم نوشته بود :
از چرخش روزگار دگر سیر شدم از روز و شبم خسته و دلگیر شدم
مرگ هم نمیگیرد سراغی از ما به خیالش جوانم ، به خداپیر شدم
وقتی اینو نوشت گفتم چه نامید
حالا میفهمم چه میکشید که حتی به امتحانات ثلث دوم
هم درس خواندنش طول نکشید و
ترک تحصیل کرد .
به من گفت : سخت ترین کار دنیا اینکه به دیگران دقیقا بگی چه مرگته..
درکش نکردم تا اینکه به سرم آمد.
برایت مینویسم که مرا آوردی توی این شهر ...
با آمدنت به این شهر فکرت و رفتارت مثل اینا شد
منم به عشق تو که گفتی به خاطر من ... گفتم فقط به خاطر تو
این کارها رو انجام میدم
چه میدانستم این ور کوه باید برای ثروت ، حرام خورد.
و برای عشق خیانت کرد
و برای خوب دیده شدن باید دیگری رو بد نشون داد
وبرای عرش رسیدن خود دیگری رو به فرش بکشانی ..
ترجیح میدم به پشت کوه ، آبادی ، برگردم
و تنها دغدغه من سالم برگرداندن گوسفندهایم از دست گرگ باشد
تا اینکه خودم گرگ باشم ..
من رفتم ...
برای همیشه .
تو هم که رفته بودی فقط این نوشته رو
گذاشتم روی صندلی..
شاید این نسیم نامه به تو برسونه ...
